بررسي تاثير ضخامت پوشش بتن و جنس روکش ميلگرد بر ميزان خوردگي آن در بتن خود متراکم

به دلیل خسارات ناشی از خوردگی میلگردها و تاثیر آن بر دوام و عمر مفید سازههای بتن آرمه، روشهای مختلفی برای کنترل و پایش خوردگی توسعه یافته و مورد ارزیابی قرار گرفته است. بطور کلی در حال حاضر دو روش مقاوم سازی سازههای بتن آرمه در برابر خوردگی بکار میروند که اولی استفاده از مواد افزودنی به بتن و بطور کلی جلوگیری از نفوذ مواد مخرب به داخل جسم بتن و دیگری استفاده از آرماتورهای مقاوم به خوردگی و یا مقاوم سازی آرماتورهای معمولی با استفاده از پوششهای مختلف است. عالوه بر آن میتوان از محافظت کاتدیک برای محافظت از فلزات در برابر خوردگی استفاده کرد. در این روش با تبدیل فلزات به کاتدهایی در یک پیل الکتریکی و استفاده از یک آند قربانی از آنها محافظت می شود.

بر اساس استاندارد 955 A ASTM[ 1 ]حداقل 16%کروم بایستی برای آرماتور فولاد ضدزنگ مورد استفاده در بتن به کار رود. بالما و همکاران]2 ]با مطالعه بر روی فولاد ضدزنگ 2205 و 2101 دریافتند که این نوع فولادها ، مقاومت خوردگی بسیار بهتری نسبت به فوالد معمولی دارند و میانگین اتالف خوردگی از%0/3 تا %1/8 فولاد معمولی بوده و فولاد 2205 عملکرد بهتری نسبت به فولاد 2101 دارد.

گانک و همکاران]3 ]و داروین و همکاران]4 ]عملکرد آرماتور روکش شده با فوالد ضدرنگ LN316 ) SCTM 316-SMI ( را مورد بررسی قرار داده و دریافتند که نرخ خوردگی فوالد ضد زنگ SCTM 316-SMI کمتر از %0/4 آرماتور معمولی بوده و لذا نتیجهگیری کردند که بدنههای پل تقویت شده با SCTM 316-SMI در طی عمر 75 سال نیاز به تعمیر ندارند. عالوه بر آن فوالد میکروکامپوزیتی MMFX که حاوی تقریبا %9 کروم است به علت ریزساختار موجود در آن، مقاومت خوبی در برابر خوردگی دارد. مطالعات انجام شده نشان میدهد که آستانه کلرید MMFX تقریبا 9 برابر فوالد معمولی و نزدیک به فوالد ضدزنگ 304 است